For decades, he traveled the land, endlessly returning home, stepping into the Southland’s solstice on his way North. We shared a path through the highlands and traveled together in the twilight. Beneath the midnight sun, we caught its red beams in our lap, and he told me he left his life overseas, venturing ahead of a shadow of doubt. After he spoke, he left to cross the mountains, and I chose to rest here, his shadow no longer hidden in the festive air. You who fly over the wilderness tonight, watch for the white tent on these heathen lands.

Áratugum fór hann yfir löndin og er kominn ævilaus til baka, á Suðurland stiginn kringum sólstöður á leið í Norðurland. Við eigum samleið sunnan heiðar og ákveðum að halda á um nóttina. Undir lágnættið fengum við rautt sólskin í fangið, áðum, og hann sagðist hafa skilið ævi sína eftir í útlöndum, ætla norður á undan skugga nokkrum, sá héti Vafi. Er hann hafði þetta mælt um skuggann sinn, gekk hann landnorður fjöll, en ég tók hér náttstað, þar sem ég sé ekki lengur til jökla fyrir skugganum hans. Þið sem fljúgið yfir firnindin í nótt, sjáið hvítt tjald á heiðinni.