Man can stop reflecting in the eyes of the dog.
His superiority is questioned no more
and his kingdom grows.

He is now the Earth’s deadliest beast.
From his relentless haste,
he destroys all, living and dead,
in the air, the womb.

Even the disease he breeds
in his decaying body
has been sent to the stars.

Forgive me, gods, for these tacky tabloid lies.
Praise be to the love poems,
our highest peaks.

Maðurinn getur bráðum hætt að spegla sig í augum rakkans.
Yfirburðir hans verða ekki lengur vefengdir
og ríkidæmi hans vex stöðugt.

Hann er þegar orðinn skæðasta meindýr jarðar.
Vegna örrar tímgunar sinnar
er hann að eyða öllu lifandi og dauðu
á láði í lofti og legi.

Jafnvel sýklana sem hann elur
í daunillum líkömum sínum
er hann farinn að senda til stjarnanna.

Fyrirgefið mér guðir þessar jórtruðu tuggur vikublaðanna.
Lofið varir ljóðið of ástina
fram á yztu nöf.